Adam Nasielski, Strzał

Dzisiaj przeniesiemy się nieco w czasie. Witajcie w Londynie w pierwszej połowie XX wieku. Młodzieniec o imieniu Jerry z powodu straszliwej pomyłki zabija obcego człowieka i tym samym wpada w poważne tarapaty. Pech chce, że jego ofiara miała pewne znaczenie dla Magnusa von Bendorfa – bezwzględnego szefa potężnej szajki szpiegowskiej. Tymczasem sprawę tajemniczego zabójstwa zaczyna badać inspektor Harry Trent. Od tego momentu zarówno on, jak i Jerry – niezależnie od siebie – będą błądzili wśród niejasnych faktów, za którymi czyha niebezpieczeństwo. Kto zamieszkuje dom przy Lime Street 115? Co zawiera zagadkowa niebieska koperta? Kim jest i jakie znaczenie odegra w całej sprawie człowiek nazywany „Numerem Ósmym”? Strzał wśród nocy zapoczątkuje serię zdarzeń, które obnażą tajemnice, o których nikt nawet nie śmiał pomyśleć. Andre Roane – pułkownik, którego przez pomyłkę zabija Jerry, był widziany ostatni raz przed śmiercią przez Harry’ego Trenta, inspektora, jakiego nie sposób nie polubić. Przynajmniej takie jest moje zdanie. Był młody, miał zaledwie 26 lat i głowę nie od parady. W pracy jest szanowany zarówno przez podwładnych, jak i przełożonych. To właśnie on musi rozwiązać sprawę śmierci pułkownika. Londyn przedstawiony przez Adama Nasielskiego ma swój niezwykły klimat. Jest mroczny, nieodkryty, wzbudza strach. Za nic nie chciałabym się w nim znaleźć. Chodząc ulicami, czekałabym tylko na to, aż ktoś wbije mi nóż w plecy. Zbrodnie nie były w tym mieście niczym niezwykłym. W powieści sporo się działo. Nie można było narzekać na nudę. Ta powieść to literacki debiut autora, który doskonale wiedział, co chce przekazać swoim czytelnikom. Znał się na rzeczy i było to widać. Kryminologia i zagadnienia prawnicze z racji jego wykształcenia nie były mu obce. Jego dzieła były przez cenzurę usunięte z bibliotek i dziś dość trudno je znaleźć, dlatego cieszę się, że mogłam przeczytać ten kryminał. Co prawda Strzał został opublikowany po raz pierwszy w 1931 roku, jednak nie miałam wrażenia, że język, jakim posługuje się autor, jest w jakiś sposób przestarzały. Rozumiałam wszystko i dobrze bawiłam się w trakcie lektury. Z chęcią jeszcze kiedyś do niej powrócę. Ma niesamowity klimat, niepowtarzalny. Nie jestem w stanie porównać tej książki z czymś innym. Jestem oczarowana i liczę na to, że będę mogła przeczytać kolejną powieść autora. Ciekawi mnie to, co ma w niej do zaoferowania. To najlepszy polski kryminał, jaki miałam okazję przeczytać. Podchodziłam do naszych rodzimych autorów dość nieufnie, nie wierzyłam, że będą w stanie wbić mnie w fotel. Adamowi Nasielskiemu się to udało w 100%. Uwielbiam tego typu książki i czuję, że moja żądza krwi została w pełni zaspokojona. Przynajmniej do czasu pojawienia się kolejnej powieści tego autora. Komu mogę polecić Strzał? Pasjonatom mrocznych kryminałów, które mają swój klimat. Ta książka na pewno ich nie rozczaruje i będą z niecierpliwością czekali na kontynuację cyklu. Podobnie zresztą jak ja. Harry Trent to człowiek, którego czytelnicy powinni polubić. Nie znam w sumie podobnego do niego śledczego. Może dlatego jestem nim tak zafascynowana? Na to pytanie chyba nie będę umiała odpowiedzieć. Jeśli lubicie nietuzinkowych policjantów, tym bardziej powinniście sięgnąć po książkę. gwarantuję, że nie będziecie nią rozczarowani. Polecam wszystkim czytelnikom, którzy lubią stare, mroczne kryminały.