Daniel Bachrach, Strzał w nocy. Sensacyjne pamiętniki byłego aspiranta... (KPW 68)

Tym razem zapraszam Was na wycieczkę do Warszawy, Londynu i Kijowa w początkowych latach XX wieku za sprawą piątego tomu wspomnień Daniela Bachracha, czyli byłego aspiranta policji w Warszawie i kontraktowego detektywa angielskiej policji. W kolejnej odsłonie pamiętników tego odnoszącego spektakularne sukcesy śledczego, czytelnik z uwagą obserwuje jego poczynania w ośmiu niezwykle interesujących sprawach kryminalnych. Tym razem Bachrach będzie się musiał zmierzyć ze znacznie groźniejszymi przeciwnikami niż w poprzednich sprawach. Będzie próbował rozwikłać między innymi kradzież kilkunastu tysięcy rubli, która okaże się desperackim aktem uwiedzionej kobiety oraz zmierzy się z mordercami, w tym z zabójcą, który z bliskiej odległości strzelił w głowy kobiety i mężczyzny. Stanie również do walki z przestępczą grupą, która handluje żywym towarem. Jak się okaże odnalezienie zaginionej dziewczyny będzie znacznie trudniejsze niż się to mogło pozornie wydawać. Moim zdaniem każda z opisywanych spraw jest niezmiernie interesująca, ale za najciekawsze z opisywanych w tym tomiku opowiadań uważam ,,Strzał w nocy”, którego akcja rozgrywa się w okolicach Zamościa. Oddelegowany przez naczelnika Komendy Głównej Bachrach ma rozwiązać sprawę śmierci młodego mężczyzny. Jego ciało z widoczną raną postrzałową znaleziono w pobliżu pałacyku należącego do jego rodziny. Choć wszystko wskazuje na samobójstwo młodego człowieka, to jednak nasz śledczy o niebywałej intuicji jest przekonany, że młodzieniec został zamordowany. Jednakże komu mogło zależeć na zabiciu syna właściciela majątku? Czy ta rodzina skrywa jakieś tajemnice, które mogły wpłynąć na śmierć dziedzica? Moim zdaniem opowiadania z tomiku ,,Strzał w nocy” są jednymi z najciekawszych z obecnie dostępnych opowiadań autorstwa Daniela Bachracha. Ukazane tutaj sprawy okazują się znacznie bardziej zagmatwane niż by się mogło wydawać, dzięki czemu z jeszcze większym zaciekawieniem śledzi się jego poczynania. Tym razem warszawski aspirant trafił na godnych siebie przeciwników, których złapanie wymagało od niego nie tylko znacznie bardziej wytężonej pracy, ale przede wszystkim większej lotności umysłu i pomysłowości. Bachrach ponownie udowodnił, że nie bez kozery był nazywany ,,warszawskim Sherlockiem Holmesem”. Podobnie jak londyński detektyw musiał wykazać się niezwykłą znajomością ludzkiej natury oraz zdolnościami dedukcyjnymi, aby doprowadzić przestępców przed oblicze sprawiedliwości. Mimo, że nie natrafił na swojego Moriaty’ego, to i tak zbrodniarze, z którymi musiał stanąć w szranki okazywali się bezlitosnymi przestępcami, gotowymi na wszystko, aby tylko uniknąć kary. Dlatego starcie polskiego śledczego z nimi jest niezwykle zajmującą przygodą, od której nie sposób się oderwać ani na chwilę. Opisane przez Bachracha sprawy kryminalne są warte, by się z nimi zaznajomić przede wszystkim z uwagi na sam fakt, że są to prawdziwe śledztwa, które prowadził będąc na stanowisku aspiranta warszawskiej policji. Dzięki jego relacjom można dowiedzieć się nie tylko wielu ciekawostek na temat ówczesnej przestępczości, w tym metod działania stosowanych przez rzezimieszków. Autor opowiadań ukazuje również sposoby zwalczania przestępców, które czasami nie idą w parze z przestrzeganiem prawa. Co ciekawe, policja częściej stara się przyłapać na gorącym uczynku, zamiast zebrać dowody winy dzięki zastosowaniu dostępnych osiągnięć techniki. Jednakże, mimo tego elementu, opowiadania zawarte w tomie ,,Strzał w nocy” są przykładem popisu umiejętności pisarskich Bachracha, który snuje oszczędną, ale niezwykle interesującą opowieść o sprawach kryminalnych dawnych lat. Lektura wspomnień śledczego to niezwykle satysfakcjonujące zajęcie, które dostarcza czytelnikowi wiele informacji na temat życia ludzi z początków XX wieku. Serdecznie polecam.