Michał Godlewski, Wywiadowczynie I wojny światowej

Podobno kobiety to słaba płeć. Ich zadaniem było wyczekiwanie na mężczyzn, którzy ruszyli na wojnę. Nie wszystkie jednak chciały siedzieć z założonymi rękami. Też chciały zrobić coś dla ojczyzny. Niektóre jako sanitariuszki opatrywały rannych i przynosiły ukojenie w bólu, inne pracowały w kuchniach polowych lub w inny sposób usiłowały pomóc mężczyznom. Były też takie, które codziennie narażały swoje życie, by dostarczyć tajne informacje swoim rządom. Zajmowały się one zawodowym szpiegostwem. Kobiety te trzymały się w cieniu, ale ich praca była niezwykle ważna dla krajów, którym służyły. O nich właśnie jest książka Michała Godlewskiego. Autor przypomina w niej sylwetki kobiet, które dzięki swoim talentom szpiegowskim zmieniły przebieg I wojny światowej i zmieniły wygląd powojennej mapy Europy. To sześć opowieści o niezwykłych kobietach, o których co prawd nie było głośno, ale które na zawsze zapisały się na kartach historii. Miały niesamowity wpływ na decyzje sztabów, jakie podejmowały swoje decyzje, kierując się informacjami uzyskanymi od agentów wywiadu. Na początku pojawia się opowieść o młodej dziewczynie, Niemce Annie Marii Lesser. Pomimo sprzeciwu rodziców związała się z rotmistrzem von Vinancke. Ukochany mężczyzna wstępuje w szeregi niemieckiego wywiadu. Wiąże się to jednak z koniecznością wyjazdu do Francji. Wraz z nim wyrusza Anna. Kiedy von Vinancke umiera, jego ukochana postanawia go zastąpić. Radzi sobie całkiem nieźle z nowym zadaniem. W niczym nie ustępowała jej także Louise de Bettignies – agentka, która stworzyła jedną z największych sieci szpiegowskich. Podziwiam wszystkie bohaterki opowieści. Były piękne, niezwykle odważne i nie bały się zaryzykować własnego życia, by uratować ojczyznę. Sprytu mógłby pozazdrościć im niejeden dowódca wojsk. Gdyby nie one, nie wiadomo, jak wyglądałaby mapa Europy po wojnie. Książkę czyta się szybko, to pozycja na jeden wieczór. Historie są opisane w prosty sposób, bez zasypywania czytelnika datami czy niepotrzebnymi faktami. Dzięki temu odbiorca nie czuje się przytłoczony. To krótka, ale bardzo wartościowa lekcja historii, którą powinien przejść każdy. Szkoda, że w szkole nie mówi się na ich temat, a w sumie od nich zależało wiele. Komu mogę polecić tę publikację? Myślę, że przede wszystkim pasjonatom historii. Powinni znaleźć w niej dla siebie coś ciekawego. Czy będą zaskoczeni tym, co przeczytają? Tego nie wiem, ale mam taką nadzieję. Ja, siostra historyczki, jak najbardziej byłam. Czytelnicy, którzy lubią opowieści o kobietach, które nie lubiły w trakcie wojny siedzieć z założonymi rękami także powinni być usatysfakcjonowani po lekturze. Troszkę oporów może stawiać na początku język, którym posługuje się autor, ale dość szybko można się w niego wdrożyć. Polecam. https://sztukater.pl/ksiazki/item/18913-wywiadowczynie-i-wojny-swiatowej.html