Rafał Scherman, Samobójstwo zmarłego (10. tom)

Już kolejny raz miałam przyjemność czytać książki z serii kryminalnej wydawnictwa CM. W ciągu niemalże dwóch lat wydawca zaprezentował czytelnikom klasyczne kryminały Edgara Wallace'a oraz zapomniane i unikatowe polskie powieści sensacyjno-kryminalne, w tym np. niedrukowane od czasów powojennych utwory Walerego Przyborowskiego. Tym razem przeczytałam powieść Samobójstwo zmarłego autorstwa Rafała Schermanna. Już sama postać autora może zaciekawić czytelników zainteresowanych tematyką kryminalną. Rafał Schermann bardzo znanym grafologiem, który na podstawie pisma danej osoby potrafił rozpoznać jej cechy psychologiczne z zadziwiającą dokładnością. Uznawano go za ojca psychografologii. Na jego wykłady przychodziło wiele osób, a miały one miejsce w wielu zakątkach świata- w tym w Niemczech, USA, Rumunii, czy Szwajcarii. Gronu badaczy znany był jako autor książki Pismo nie kłamie, w której zawarł swoje teorie. Karierę pisarską rozpoczął w latach 30. XX wieku. Napisał serię książek kryminalnych, w których był jednym z bohaterów. Samobójstwo zmarłego jest jedną z sześciu powieści, które wchodzą w cykl Tragedie życia. Niewielka książeczka została napisana w języku niemieckim i wydana w 1932 roku w Polsce przez wydawnictwo Senzacja. Fabuła powieści oscyluje wokół zgonu jednego z pacjentów zakładu leczniczego. Okoliczności jego śmierci są trudne do jednoznacznego wyjaśnienia. Wszystko wskazuje na samobójstwo, w tym pozostawiony przez niego list pożegnalny. Zastanawiający jest następujący fakt: mężczyzna wykazywał w ostatnim czasie oznaki poprawy zdrowia, cieszył się życiem i snuł plany na przyszłość. Jest zatem raczej niemożliwym, aby popełnił samobójstwo. Sprawę prowadzi komisarz Zagórny, który rozpoczyna żmudne i zagmatwane śledztwo. Skoro Kazimierz Wandurski był miał się dobrze, to dlaczego ktoś miałby go zabić. Jaki cel miał morderca i kim jest? Bardzo szybko o zbrodnię zostaje oskarżona zajmująca się chorym pielęgniarka Marta Żelska, której Wandurski zapisał znaczną kwotę. Obroną kobiety zajmuje się jeden z najlepszych adwokatów mecenas Szaleski, który wierzy w jej niewinność. Jeśli macie nadzieję na szukanie poszlak i uczestniczenie w śledztwie wraz z detektywem, to możecie się nieco rozczarować. Samobójstwo zmarłego jest kryminałem sądowym, co oznacza nowy wymiar doświadczenia czytelniczego. W przeciwieństwie do klasycznego kryminału czytelnik nie uczestniczy w działaniach policji lub detektywa, którzy muszą odkryć tożsamość mordercy. Tożsamość potencjalnego mordercy jest znana na samym początku powieści. Nową powinnością odbiorcy jest zatem baczne obserwowanie odbywającego się procesu sądowego i analizowanie materiałów dowodowych, które udało się zebrać śledczemu. Wraz ze składem sędziowskim przysłuchujemy się wyjaśnieniom świadków odpytywanych przez oskarżyciela i obrońcę oraz wczytujemy się w akta sądowe, które mają nas przekonać (lub nie) o winie podejrzanej. Jak już wcześniej wspomniałam autor występuje jako jeden z bohaterów powieści. Schermann został wezwany przez sąd w celu sporządzenia analizy grafologicznej próbek pisma. Z kart powieści ukazuje się czytelnikowi postać nietuzinkowa, posiadająca osobliwą i ogromną wiedzę o charakterze ludzkiego pisma. Jego wnioski są poparte przykładami i wyjaśnione w sposób bardzo przystępny. Uważam, że taki sposób przedstawienia znaczenia pisma w kontekście wymiaru sprawiedliwości jest zabiegiem bardzo interesującym, który przyciągnie uwagę czytelników. Zastanawiające jest również to, czy jeśli autor umieścił siebie w powieściowej fabule, to czy przedstawione przez niego wydarzenia oparte są na faktach? Mam nadzieję, że kiedyś uda mi się to sprawdzić. Powieść sądowa Samobójstwo zmarłego mimo niewielkiej liczby stron jest w stanie zaintrygować czytelnika. Książkę przeczytałam bardzo szybko i z niesłabnącym zainteresowaniem , gdyż byłam ciekawa, czy Żelska zostanie uniewinniona. Utwór dostarcza wielu informacji na temat funkcjonowania wymiaru sprawiedliwości w latach 30. XX wieku. Dzięki temu można porównać sposób prowadzenia postępowania sądowego dawniej i dziś. Powieść ma również fajny dawny klimat zauważalny w wypowiedziach bohaterów. Jest to książka skierowana dla wielbicieli literatury dawnej, która ukazuje poniekąd historię Polski. Mam nadzieję, że tak jak ja, będziecie z uwagą i zaciekawieniem czytać powieść Schermanna i będziecie tak samo oczarowani jej niezwykłym klimatem. https://sztukater.pl/ksiazki/item/18418-samobojstwo-zmarlego.html