Stanisław A. Wotowski, Rycerze mroku (KPW 72)

Jedna z moich ulubionych serii kryminalnych to zdecydowanie „Kryminały przedwojennej Warszawy". Jest to seria gdzie w każdej książce fabuła dzieje się w latach trzydziestych XX wieku. „Kryminały przedwojennej Warszawy" uwielbiam za to, że historie w danych powieściach przedstawione są w sposób zwięzły i bardzo szybko się je czyta. Ponadto są one bardzo wciągające, a fabuła naprawdę jest ciekawie prowadzona. Także jeżeli mam tylko możliwość, aby poznać kolejne części tej serii to bez wahania po nie sięgam. Tak też było w przypadku powieści „Rycerze mroku" autorstwa Stanisława Antoniego Wotowskiego. Po sięgnięcie po tę powieść skłonił mnie zachęcający opis, ale również okładka, która ma w sobie coś mrocznego i tajemniczego, co sprawiło, że od razu chciałam poznać losy bohaterów tejże książki. „Rycerze mroku" to historia opowiadająca o losach Alfreda Welskiego. Nasz bohater po dwóch latach pobytu w więzieniu nareszcie wychodzi na wolność. Welski od początku uświadamia czytelnika, że został on skazany niesłusznie. Niestety podczas rozprawy nikt mu nie wierzył i musiał on wyrok odsiedzieć. Kiedy nadchodzi dzień opuszczenia więziennej celi jest on niezwykle szczęśliwy. Jednak już po przekroczeniu więziennych murów Alfred uświadamia sobie, że został tak naprawdę z niczym. Niedługo potem spotyka swojego więziennego kolegę, który proponuje mu nocleg i wyżywienie. Welski przyjmuje propozycję Wawrzona Balasa, jednak jeszcze nie wie jak wielki wpływ na jego życie będzie miała ta znajomość. Jak już wspomniałam „Kryminały przedwojennej Warszawy" to jedna z moich ulubionych serii. Ponadto powieści autorstwa Stanisława Wotowskiego miałam już okazję przeczytać i musze wam przyznać, że nie zawiodłam się, ani na poprzednich, ani na tej historii. „Rycerze mroku" to książka, która przepełniona jest intrygami i kłamstwami. Powieść ta wciąga czytelnika już od pierwszej strony. Z każdym kolejnym rozdziałem akcja coraz bardziej się rozwija, a my nie mamy ochoty przerywać czytania, gdyż coraz bardziej ciekawi nas co się dalej wydarzy. Język powieści jest stylizowany na lata trzydzieste XX wieku, oraz zawiera bardzo dużo slangu złodziejskiego z tamtych czasów. Jednak nie ma się czym martwić, ponieważ to wcale nie przeszkadza nam ani w czytaniu, ani w odbiorze powieści. Ponadto jeżeli znajdują się w niej jakieś słowa, których do końca nie rozumiemy to bardzo łatwo jest domyśleć się ich znaczenia z kontekstu. Czytanie ułatwia nam też czcionka, która jest bardzo miła dla oka. Ponadto ta książka ma zaledwie 185 stron, co sprawia, że możemy ją przeczytać w jeden wieczór i nie musimy czekać do kolejnego dnia, aby poznać dalsze losy bohaterów. Autor niesamowicie buduje napięcie, które ze strony na stronę rośnie coraz bardziej, dlatego plusem według mnie jest to, że nie jest ona duża objętościowo. Warto również wspomnieć, że długość książki wcale nie wpływa na jej odbiór, a wręcz jest to atut, ponieważ nie zawiera ona zbędnych informacji, czy też opisów. Autor w bardzo ciekawy sposób wykreował również bohaterów. Każdy z nich jest indywidualistą i posiada swój unikalny charakter, co też jest według mnie dużym plusem tejże książki. Jeżeli macie ochotę przeczytać krótka, aczkolwiek ciekawą historię to polecam wam zapoznać się z losami bohaterów powieści „Rycerze mroku". Mogę was zapewnić, że nie będziecie się przy niej nudzić, a wręcz przeciwnie, jak najszybciej będziecie chcieli poznać jej zakończenie.