Stefan Górawski, Sekret włoskiego orzecha

Osoby, które mnie znają doskonale wiedzą, że uwielbiam, wręcz kocham czytać kryminały. A jeśli ich fabuła umieszczona jest w małej, wiejskiej, zamkniętej społeczności, to przyjemność czytania nabiera na sile. Ostatnio odkryłem twórczość Stefana Górawskiego, pisarza, który ma niebywały talent do tworzenia intrygujących historii. Historii, które skupiają czytelniczą uwagę już od pierwszych stron. Co ważne Pan Stefan doskonale przelał swój twórczy talent na kartach pierwszej książki pt. „Sekret włoskiego orzecha”. Pierwszej i nie ostatniej, gdyż ta książka jest początkiem kryminalnej trylogii z udziałem komisarza Ireneusza Waroga. Bohater, którego miałem przyjemność poznać, zdobył moje czytelnicze uznanie i z chwilą, gdy zakończyłem swoją przygodę z pierwszą częścią, bez chwili zastanowienia sięgnąłem po kolejne książki Stafana Górawskiego. Komisarz Ireneusz Waróg przeszedł właśnie na emeryturę. Wyjeżdżając do małej miejscowości Jemierzyce, postanawia odpocząć od swej pracy. Miejsce to swym urokiem przyciąga wielu letników. Jednak jak historia pokaże nie będzie mu dane porzucić swoich policyjnych praktyk. Jak się okazuje cisza, spokój to tylko pozór, bowiem niebawem Ireneusz Waróg odkryje ślady niewyjaśnionego morderstwa, do którego doszło ponad dwadzieścia lat temu. Jego policyjny nos nie pozwoli mu przejść wobec tej sprawy obojętnie. Waróg prowadząc swoje prywatne śledztwo, musi nie tylko zmierzyć się z murem milczenia okolicznych mieszkańców, lecz wkroczy w ciemne zakamarki, które poprowadzą go zaułkami tajemniczego zaginięcia pewnego mężczyzny. Czy komisarz Ireneusz Waróg zdoła przebić się przez tę barierę? Jaką rolę w tajemniczej sprawie ma lokalny biznesmen, którego działalność budzi podejrzenia śledczego? Podczas poznawania tej historii w głowie kiełkuje pytanie – jakie znaczenie w życiu mieszkańców odgrywają włoskie orzechy, które są częstym krajobrazem tutejszych zagród? Koniecznie przekonajcie się sami i sięgnijcie po „Sekret włoskiego orzecha”. Nie ukrywam, że Stefan Górawski zachwycił mnie kreatywnością w tworzeniu tak mrocznej, zawiłej, intrygującej zagadki. Mała lokalna społeczność, tajemnica z przeszłości, niejasne powiązania bohaterów, to mocne punkty pierwszej części z komisarzem Ireneuszem Warogiem w roli głównej. Ten kryminał to moje jedno z największych odkryć ostatnich miesięcy. Jestem przekonany, że każdy, kto sięgnie po tę książkę, będzie również zachwycony pomysłowością Pana Stefana w stworzeniu tak zawiłej historii. Miłośnicy kryminałów nie mogą narzekać na nudę, bo oto jest „Sekret włoskiego orzecha”, kryminał, który ma to wszystko, co prawdziwy, rasowy, pełnowymiarowy kryminał mieć powinien. I moją powinnością jest, aby zachęcić Was do lektury tej książki. Ba, całej serii. Co ważne znajdziemy tu nie tylko elementy kryminalne, lecz również wątki obyczajowe zachęcą Was do zgłębienia tej historii. Ja przepadłem jak śliwka w kompot, a od dziś włoskie orzechy nie tylko będą synonimem dobrego smaku, lecz również doskonałego kryminału, który zasłużenie znajduje swe należne miejsce na półce NIK – Najlepszych Interesujących Książek. Panie Stefanie z całego serca dziękuję za te emocje, za czytelniczą ucztę, którą gwarantuje Pana twórczość. Książka „Sekret włoskiego orzecha” ukazała się nakładem Wydawnictwa CM

Stefan Górawski swoim powieściowym debiutem wstrzela się idealnie w czas koniunktury kryminału i trzeba przyznać, że jego „Sekret włoskiego orzecha” to rzecz, która mogłaby bez wstydu konkurować nie tylko z dobrymi przykładami klasyki gatunku, ale także ze współczesnymi, dobrze sprzedającymi się realizacjami kryminału. Bohater „Sekretu...” - świeżo upieczony komisarz rezerwy znajdujący się jakby na zakręcie swojego życia (problemy osobiste) postanawia odciąć się od trapiących go zmartwień i w zaciszu agroturystycznej wsi Jemierzyce zresetować ciało i umysł. Jednak i tu dopadają go problemy: zostaje wciągnięty w pewną sensacyjną historię, która budzi w nim żyłkę detektywa i pozwala wykazać się dochodzeniowym talentem już poza ograniczającym go instytucjonalnym systemem. Kreacja głównego bohatera przypomina znane z realizacji literackich i filmowych figury mocnych, rzetelnych i opanowanych detektywów. Ireneusz Waróg wyposażony został w silną, wielowymiarową osobowość, która pozwala czytać jego historię jako prawdopodobną i autentyczną. Zresztą wszystko, co się na kartach tej powieści dzieje jest bardzo sugestywne i sprawia iluzję rzeczywistości – począwszy od topograficznego i społeczno-obyczajowego tła, poprzez bogatą galerię zróżnicowanych postaci (świetna indywidualizacja języka bohaterów), po umiejętne odsłanianie kolejnych warstw lokalnej tajemnicy. Górawski z wyczuciem dozuje służące do wyjaśnienia sensacyjnej zagadki informacje. Pojawia się tu nawet interesujący wątek historyczny rzutujący na akcję powieści. Pisarz panuje nad konstrukcją opowiadanej historii, świetnie konfiguruje wątki i powieściowe motywy, a zazębiając rozmaite elementy fabuły, tworzy narrację zwartą, pozbawioną dłużyzn, przegadań, nadmiernych wyjaśnień – jednym słowem ufa inteligencji czytelnika, przez co znakomicie podsyca jego odbiorcze zaangażowanie. Wydarzenia biegną w dynamicznym tempie, a zwroty akcji, mylenie tropów i przeplatanie odległych z pozoru wątków sprawiają, że czytelnik w wielu momentach może czuć się naprawdę wyprowadzony w pole. Cała ta historia – i to wielki atut pisarskiego warsztatu – opowiadana jest rzeczowo, męskim, konkretnym stylem. Czytelnik nie czuje się kokietowany językowymi fajerwerkami, autor nie stosuje tanich efektów, nie popisuje się błyskotliwością stylu. Narracja nie przytłacza tu akcji (co jest częstą bolączką początkujących twórców, gdy widać, jak starają się zrobić wrażenie na czytelniku). U Górawskiego całą świetną pisarską robotę załatwia dobrze pomyślana i ciekawie opowiedziana historia. Należy więc mieć nadzieję, że Ireneusz Waróg powróci w kolejnych kryminalnych opowieściach głogowskiego pisarza.